Wiem, że akurat teraz amerykańskie kazania mogą nie być tym, czego chcesz słuchać, ale jak jeszcze byliśmy normalni (tak do 1995 roku), to trzeba było skoordynowanych działań, żeby walczyć z paleniem. Do tego stopnia, że teraz to międzynarodowy żart, że „Amerykanie nie palą”.

Trzeba do tego podejść od strony zdrowia publicznego (że dym z drugiej ręki powoduje wzrost podatków, bo koszty opieki zdrowotnej dla najmniej zarabiających zwykle spadają na państwo) i ochrony dzieci przed reklamami i dostępem do zakupu w sklepach (i w tych naszych „bodegach”, czyli osiedlowych sklepikach).

Trzeba nakładać bardzo wysokie kary na właścicieli sklepów i to egzekwować, robić prowokacje itp. Ale mam kumpla w Baden, który mi mówił, że szwajcarscy kierowcy jeżdżą tak bezpiecznie, bo nikt nie chce dostać mandatu, bo kary są kosmiczne. Zróbcie tak samo… ale z papierosami. No i… wstyd. Wstyd działa. Ktoś zapali obok ciebie? Kasz głośno, bardzo głośno i prosto NA niego. I szczerz się z pogardą.

To naprawdę zadziałało. Wapowanie stało się popularne, ale to nawet nie jest w połowie tak, jak palenie papierosów kiedyś.

Aha, no i przepraszam za ten bajzel, który narobił DJT.

Jak list jest za słabo opłacony, to poczta może wlepić nadawcy dopłatę, ale nie odbiorcy. Mimo to poczta i tak próbuje.

W przypadku listów krajowych poczta ma aż osiem różnych taryf, w zależności od wagi i grubości listu oraz tego, czy idzie jako A-Post czy B-Post. Nic dziwnego, że czasem ludzie walą złe znaczki na listy. Jak list jest za słabo opłacony, poczta żąda dopłaty od nadawcy, co jest zgodne z prawem. Ale w większości przypadków nadawca jest dla poczty anonimowy. Wtedy poczta próbuje ściągnąć kasę od odbiorcy. Odbiorca dostaje kartkę z wezwaniem do zapłaty brakującej kwoty. Ale prawnie nie ma takiego obowiązku.

O tak, to jest naprawdę kiepskie! Ja zdawałem swój pierwszy egzamin na prawo jazdy pół roku temu w Albisgütli i, jakby jazda po mieście nie była wystarczająco trudna, trafiłem na najgorszego egzaminatora. Oceniał mnie surowo za to, jak byłem ubrany i jak ogólnie wyglądałem. Wyglądam trochę „alt”, no ale bez przesady. Wyglądał, jakby ledwo zipał, ledwo chodził prosto, nie wiem. Oblał mnie, bo jechałem za wolno (zwalniałem w strefie 80 km/h, bo widziałem znak 60 km/h dalej). Zrobił mi chamską uwagę, że „ciężarówka za panem się nudzi, jadąc tak wolno”. Nie daj się tym zdołować! Możesz trafić na tego samego egzaminatora dwa razy, a jeśli jakimś cudem tak się stanie, twój instruktor na pewno na to nie pozwoli.

Zasady dotyczące urlopów i dni wolnych w Szwajcarii są uregulowane przez Kodeks Obligacji (Obligationenrecht, OR) oraz lokalne umowy zbiorowe pracy (CBA). Oto najważniejsze informacje:

1. Prawo do urlopu
Minimalna liczba dni urlopowych:
Pracownikowi przysługuje co najmniej 4 tygodnie płatnego urlopu rocznie, co odpowiada 20 dniom roboczym przy pięciodniowym tygodniu pracy.
Osoby poniżej 20. roku życia mają prawo do 5 tygodni urlopu.
Umowy o pracę mogą przewidywać więcej dni wolnych, zwłaszcza w przypadku starszych pracowników lub w ramach świadczeń dodatkowych oferowanych przez pracodawcę.
2. Święta państwowe
W Szwajcarii liczba świąt państwowych różni się w zależności od kantonu, ponieważ regulacje dotyczące dni wolnych należą do kompetencji lokalnych.
Każdy kanton ma co najmniej 1 dzień wolny od pracy (1 sierpnia – Święto Narodowe Szwajcarii).
W niektórych kantonach występują dodatkowe dni wolne, np. Boże Ciało, Wniebowzięcie NMP, Wszystkich Świętych, Zielone Świątki.
Święta takie jak Boże Narodzenie i Wielkanoc są powszechnie obchodzone w większości kantonów.
Łącznie liczba dni świątecznych waha się od 7 do 15 dni rocznie, w zależności od regionu.
3. Dni urlopu a czas pracy w niepełnym wymiarze
Osoby pracujące na część etatu również mają prawo do proporcjonalnego urlopu (np. przy pracy na 50% etatu – 10 dni roboczych w ciągu roku).
4. Planowanie urlopu
Terminy urlopu muszą być uzgadniane między pracownikiem a pracodawcą.
Pracodawca może wymagać wykorzystania urlopu w określonym czasie, ale nie może skracać minimalnego okresu urlopu.
Pracodawcy mają obowiązek uwzględniać potrzeby pracownika, o ile nie koliduje to z interesami firmy.
5. Wynagrodzenie za urlop
Pracownik otrzymuje pełne wynagrodzenie podczas urlopu.
Jeśli pracownik nie wykorzysta urlopu do końca okresu rozliczeniowego, w wyjątkowych sytuacjach urlop może być wypłacony w formie ekwiwalentu pieniężnego.
6. Specjalne rodzaje urlopu
Urlop rodzicielski:
Urlop macierzyński wynosi 14 tygodni (98 dni), z wynagrodzeniem na poziomie co najmniej 80% średnich zarobków.
Od 2021 roku ojcom przysługuje 2 tygodnie urlopu ojcowskiego (10 dni roboczych), również płatnych w wysokości 80% zarobków.
Urlop szkoleniowy:
W niektórych kantonach i branżach pracownikom może przysługiwać dodatkowy czas wolny na cele edukacyjne.
Urlop zdrowotny:
Jeśli pracownik nie może wykorzystać urlopu z powodu choroby lub wypadku, dni urlopu mogą zostać przeniesione na późniejszy okres.
7. Dni wolne związane z życiem osobistym
Zgodnie z Kodeksem Obligacji, pracownicy mają prawo do krótkich, płatnych dni wolnych z okazji istotnych wydarzeń osobistych:

Ślub – 1–2 dni.
Narodziny dziecka (dla ojca) – 1 dzień.
Śmierć bliskiej osoby – 1–3 dni.
Przeprowadzka – 1 dzień.
8. Niewykorzystany urlop
Urlop, którego pracownik nie wykorzystał w danym roku, może być przeniesiony na następny rok, ale zasady dotyczące przenoszenia zależą od umowy z pracodawcą.
W przypadku rozwiązania umowy niewykorzystany urlop jest wypłacany w formie ekwiwalentu pieniężnego.
Podsumowując, system urlopowy w Szwajcarii jest dość elastyczny, ale kluczowe kwestie, takie jak liczba dni wolnych czy święta, są częściowo uzależnione od kantonalnych regulacji.